One shot :D

Dziś mam dla Was one shota :D Jakoś wpadł mi do głowy po przeczytaniu na blogu mojej kochanej wspólniczki z innego bloga :D Wiecie o kogo chodzi. Nie wiem czy to fajne, czy nie. Jednak mam nadzieję, że spodoba się i zostawicie jakieś opinie. Zapraszam do czytanie :D


Kiedy to wszystko się zaczęło? Sam nie pamiętam. Przyczyną tego była chyba sytuacja w moim domu. Wiecznie pijący rodzice, którzy potem kłócili się o byle co. Ja oczywiście musiałem tego słuchać. Miałem dość. Ostatnio te kłótnie nasiliły się, a ja nie potrafiłem skupić się na nauce. Spadły mi lekko oceny. Dlatego postanowiłem uciec i właśnie w ten oto sposób stałem się męską dziwką. Spodobało mi się to. Oczywiście na początku bolało, ale przeszło. Kasa była łatwa i szybka. A o to mi chodziło. Zabawne, że właśnie o takich sprawach myślę, kiedy jestem posuwany od tyłu przez starszego kolegę w jednej z klas.
-Mm… Mocniej
Nie musiałem tego powtarzać, bo już po chwili byłem mocno jebany. Tak było lepiej. Mój klient szybciej dochodził, a ja miałem kasę. Podniosłem głowę do góry i odchyliłem ciało, po to by po chwili opierać się plecami o tors chłopaka. Wtedy zobaczyłem, że ktoś nas obserwuje. Uśmiechnąłem się, bo doskonale wiedziałem kto to jest. Tom Kaulitz. Najlepszy uczeń i syn dyrektora szkoły. Daniel położył dłonie na moich biodrach i jeszcze szybciej zaczął poruszać się we mnie. Kilka sekund później głośno krzycząc doszliśmy wspólnie: on we mnie, a ja na podłogę. Sięgnąłem do torebki i wyjąłem wilgotne chusteczki. Daniel wyszedł ze mnie, zapiął rozporek i bez słowa opuścił klasę. Ja w tym czasie przemyłem tyłek, aby nasienie nie pobrudziło mi potem bielizny i spodni. Toma już nie było. Jak tylko doszliśmy uciekł. Będę musiał go złapać i załatwić to tak, aby nie wygadał nikomu. Moi klienci milczeli, bo zdawali sobie sprawę, że jeśli wyjdzie to na jaw to raz będę w tym siedzieć ze mną, a dwa nie będą mieli kogo pieprzyć. Ta cała buda jest szkołą dla chłopców. Nie ma tu cip aby mogli sobie ulżyć. Wytarłem się dokładnie i naciągnąłem bieliznę, spodnie i łapiąc torbę wyszedłem z klasy. W szatni założyłem buty i opuściłem szkołę. Wrócę zaraz do mojego chorego domu. Znajdując się koło niego, już na całej ulicy było słychać krzyki moich starych. Nie podobało mi się to. Znowu będę słuchać tego, a może nawet oberwę. Wszedłem do domu i nic nie mówiąc ruszyłem na górę. Zobaczyli mnie.
-A ty dokąd gówniarzu?
-Mam dużo pracy domowej. Jakbyście nie zauważyli to chodzę do szkoły.
-I nie wiemy po co. I tak jesteś zerem i nic z ciebie nigdy nie będzie.
-Wiem.
Po tych słowach uciekłem na górę. Gdy tylko znalazłem się w pokoju uderzyłem z pięści w ścianę. Chcę stąd uciec jak najszybciej. Tak nie da się żyć. Zapaliłem lampkę przy biurku i udawałem, że coś robię. Naprawdę opracowywałem plan, jak uciec z domu i co zrobić z tym Tomem. Pogrążony tymi sprawami zasnąłem i rano obudził mnie budzik. Wstałem z biurka, na którym leżałem zgięty w pół i wyszykowałem się do szkoły. Oczywiście prysznic to pierwsza sprawa, ponieważ będę mieć kilku klientów dziś. Po ogarnięciu się wybiegłem z domu. Nie jadałem w nim. Z kasy jaką zarabiałem swoim ciałem kupowałem śniadania w szkole. Wszedłem na stołówkę i oczywiście mijając bogatych gówniarzy byłem klepany po tyłku, co podsumowałem cwanym i zboczonym uśmiechem. Stało się to moim dniem powszechnym. Po zjedzeniu kanapek ruszyłem korytarzem w stronę klasy i… Zobaczyłem go. Cholera takiej okazji mogę więcej nie mieć. Przyśpieszyłem i kiedy byliśmy koło Sali biologicznej wepchnąłem go do niej i zamknąłem na klucz drzwi.
-Co ty wyprawiasz?! Śpieszę się. Przepuść mnie.
-Nie tak szybko kochany. Wczoraj widziałeś coś czego nie powinieneś. Dlatego wybacz, ale zamierzam zamknąć ci usteczka.
-Co?! Zejdź mi z drogi.
Odepchnął mnie i prawie upadłem. Jednak nie zrobiłem tego. Wściekłem się i łapiąc go za dredy powaliłem go na ziemię. Złapałem jego ręce na plecach i zdejmując jedną dłonią krawat, związałem mu nim nadgarstki. Był teraz bezbronny. Dmuchnąłem na jedno z pasemek, jakie opadło mi na twarz.
-Nie miałem tego w planach, ale nie dajesz mi wyjścia.
Przekręciłem go i oparłem go o ścianę. Nachyliłem się nad jego twarzą sunąc palcem po jego policzku.
-Nie martw się. Zajmę się twoją cnotą Tom .
Zaśmiałem się i rozpiąłem spodnie. Widziałem, że patrzy na mnie z przerażeniem i próbuje w stać. Wtedy za każdym razem pchałem go na podłogę. Po kilku minutach zmagań zostałem od pasa w górę tylko w koszuli. Klęknąłem przed nim i ukrywając twarz przed jego kroczem rozpiąłem mu spodnie.
-Przestań! To jest chore!
-Jasne…
Zaśmiałem się i wysunąłem jego członka. Ująłem go w usta i zacząłem mu obciągać. Już nie krzyczał. Po prostu zamilkł. Pracowałem głową i językiem aż mu nie stanie. Kiedy do tego doszło, podniosłem się i kładąc mu ręce na ramionach nabiłem się na jego członku. Wspólnie jęknęliśmy. Nie czekałem na nic, od razu zacząłem skakać na Tomie i po chwili wpiłem się w jego usta. Zaskoczył mnie bo oddał pocałunek, a już po chwili sam poruszał biodrami wychodząc naprzeciw moim ruchom tyłka. Nie trzeba było wiele i doszedł we mnie. Uśmiechnąłem się i rozwiązałem jego ręce. Patrzył na mnie w szoku.
-Gratuluję. Od dziś nie jesteś już prawiczkiem.
Zaśmiałem się przyglądając się jego twarzy. Uklęknąłem przed nim kładąc dłonie na udach.
-Ja..
-Co jest? Nie podobało się?
-To nie tak…
-To dobrze.
Podniosłem jego twarz za podbródek i wpiłem się w jego usta.
-To wynagrodzenie za trzymanie buzi na kłódkę.
Oblizałem usta i ubrałem się. Tak właśnie zaczęły się moje spokojnie dni w szkole. No prawie.
(…)
-Najpierw zapłata tak?
Dostałem odpowiednią kwotę i schowałem ją do kieszeni spodni.
-Dziękuję.
-Bill…
Przytulił mnie od tyłu całując moją szyję.
-Tak, wiem. Nie pośpieszaj mnie.
Rozpinałem koszulę, kiedy Denis mnie całował.
-W sumie po co ci ta kasa? Nie wyglądasz na takiego, który jej potrzebuje.
-Jestem w trakcie ucieczki z domu.
-Pokłóciłeś się ze starymi?
-Można to tak nazwać.
Odwróciłem się i zarzuciłem mu ręce na szyję.
-To może chciałbyś pomieszkać u mnie?
-Mogę? Pewnie, że chcę.
-Bill, czy te plotki o tobie i tym gościu są nieprawdą?
-Co? O czym ty mówisz…
Wpiłem się w jego usta z uśmiechem.
-Coś o tobie i synu naszego dyrektora.
Co?! Nagle drzwi w klasie otworzyły się i stanął w nich nie kto inny jak Tom.
-TUTAJ JESTEŚ!
Musiał przyleźć właśnie teraz? Rzucił mi się na szyję. Boże, jaki on jest irytujący.
-Wszędzie cię szukałem. Dlaczego nie poczekałeś na mnie rano i mówiłem, żebyśmy wspólnie zjedli lunch!
-Morda. Puszczaj mnie.
Odepchnąłem go od siebie.
-Poza tym jestem zajęty jakbyś nie zauważył.
-Bill, ale ten koleś zwiał.
-Co?!
Cholerny drań. Szybko włożyłem rękę w kieszeń. Przynajmniej mi zapłacił.
-Swoją drogą ten koleś to Adams z trzeciej klasy, prawda?
Westchnąłem i oparłem się o ławkę.
-Musisz mieć kupę wolnego czasu skoro znasz wszystkich z tej szkoły. Poza tym i co z tego?
-CO CI WE MNIE NIE PASUJE?!
-TU NIE CHODZI O NIEPODOBANIE SIĘTY DEBILU! STRACIŁEM PRZEZ CIEBIE WSZYSTKICH KLIENTÓW! WSZYSCY UCIEKLI!
-Klienci? Masz już przecież mnie…
Zacząłem zawiązywać krawat.
-Na początku miało ci to zamknąć mordę. Jeśli chcesz mnie mieć za chłopaka, to płać.
-Ale jesteśmy kochankami, prawda?
Boże weź w niego walnij piorunem czy coś! Boli mnie od tego głowa. Dziś stanowczo pokażę mu, że jest inaczej.
-Bill…
-Czego!
Podniosłem głowę i doznałem szoku. Tom bez ostrzeżenia wpił się w moje usta. Czemu on tak na mnie działa?!
-C-czek… nn..
Nie mogłem nic powiedzieć. Przejął całkowitą kontrolę. Zacisnąłem oczy czując jak walczy swoim językiem z moim. Złapałem go za koszulę, a moje ciało zaczęło drżeć. Po długim pocałunku oparłem głowę o jego ramię.
-lepiej mi idzie po tych 10 razach prawda?
-Nadal jest do dupy.. .
Zaczął całować mnie po głowie.
-Więc daj mi więcej ćwiczyć, tą główną część też.
Przytulił mnie mocno. Umie uczyć się naprawdę szybko.
-Dla ciebie Bill..
Otworzyłem szeroko oczy, a moje serce zaczęło bić mocno. W głowie powtórzyłem to co powiedział. Dla ciebie. Czułem, że rumienię się.
-N-nie prosiłem o to…
-ooo już prawie pora, aby nas odebrali.
Podszedł do swojej i mojej torebki. Zawsze jest wytrwały i na koniec wszystko idzie tak, jak on chce. Wyciągnął do mnie dłoń z szerokim uśmiechem na ustach.
-Chodźmy do domu, Bill.
Złapałem jego dłoń i szedłem za nim z głową w dół, aby włosy zakryły moją rumianą twarz. Łazi za mną wszędzie i przyczepił się mnie jak rzep psiego ogona, a ja już przez dziesięć dni non stop idę za tym rzepem i ląduję w tym samym domu.
-Mam ochotę na chińszczyznę i pudding, a ty?
-Spoko.
A najgorsze jest to, że nienawidzę siebie za to, że tańczę tak jak on zagra.
-Przy okazji. Śpijmy dziś razem Bill.
Zakryłem twarz dłonią płonąc po same uszy.
-Nie decyduj o tym sam idioto..
Chyba już zawsze będę podążał za tym rzepem…